بعد از یک سال از شیوع ویروس کرونا خوشبختانه واکسن آن توسط چند شرکت داروسازی در کشورهایی نظیر : آمریکا ، روسیه و چین تولید شد و کشورهای مختلف داوطلب خرید و استفاده از آن برای شهروندانشان شدند و بسیاری از دولتمردان در کشورهای تولید کننده و کشورهای وارد کننده برای اطمینان بخشی در عامه مردم در استفاده از واکسن ها پیشقدم شدند و در کشورهای تولید کننده و وارد کننده به تعدادی از مردم هم تزریق شد و هر روز کشورهای بیشتری داوطلب استفاده می شوند اگر چه ممکن است در بعضی از مصرف کنندگان توام با آلرژی غیر قابل پیش بینی باشد .
در این میان ، جمهوری اسلامی ایران مثل بسیاری از دیگر امور گرفتار اظهارات متفاوت و متضاد است و باز هم به یک استثنا تبدیل شده . یکی از مقامات می گوید : به خاطر تحریم نمی توانیم وارد کنیم ، دیگری می گوید : تحریم مانعی در واردات نیست ، مسئول دیگری اظهار می دارد : در حال اقدامات لازم برای وارد کردن هستیم و دیگر مسئول ، می گوید : صبر می کنیم تا در داخل به تولید برسیم و از تولیدات داخلی استفاده کنیم و شخص دیگری در زمینه تولید داخلی ابراز می کند : آمریکائی ها کارشکنی کردند و نگذاشتند دستگاهی را که برای تولید واکسن نیاز داریم وارد کنیم . یکی دیگر می گوید : تا زمان تولید داخلی دیر می شود و باید سریعتر وارد کنیم و مسئولی موفقیت در واردات از طریق کواکس را پیش می کشد و آخرین آن ها از تخصیص دویست میلیون یورو برای خرید حکایت دارد و قس علیهذا
مشخص نیست چرا تصمیمی قاطع از سوی مقامات کشور گرفته نمی شود و رسما از سوی مسئول مربوطه اعلام نمی شود و به اجرا در نمی آید انگار همه امور در کشور باید ، با شک و تردید و اظهارات دو گانه و چند گانه همراه باشد .تصور می شود تصمیم گیری در این مورد که باید وارد بکنیم یا نکنیم آیا می توانیم وارد بکنیم یا نمی تو انیم کار چندان مشکلی نباشد که این همه اظهارات متناقض که یکدیگر را رد می کنند شنیده می شود و این شکل مدیریت مناسب نیست و سو نظر را در بین مردم نسبت به توانایی مراکز تصمیم گیری و مدیران اجرائی کشور افزایش می دهد . مردم هر روز از طریق وسایل ارتباط جمعی متوجه می شوند کشورهای مختلف حتی به شکل سمبلیک و نمادین هم شده ، تعدادی وارد می کنند و در وسایل تصویری به نمایش می گذارند تا برای کادرهای درمان و اقشار آسیب پذیر کشورشان مصرف کنند و در حالیکه ایران هنوز در چنبره ، آیا می توانیم وارد بکنیم یا نمی توانیم و یا می خواهیم از تولیدات دیگر کشورها استفاده بکنیم یا نه و سئوالات مشابه گرفتار است ؟!
همه ما آرزومندیم کشور ما یکی از تولید کنندگان باشد و باعث افتخار است ولی تا شش ماه دیگر که وعده تولید آن در داخل داده شد چه باید کرد ؟ آیا دست روی دست بگذاریم و شاهد تلف شدن مردم کوچه و بازار و کادرهای درمانی باید باشیم ؟
اگر احیانا به واکسن های تولیدی سایر کشورها از نظر علمی اطمینان نیست لااقل دلایل علمی آن از سوی مراجع ذیصلاح پزشکی بیان شود و اگر قابل اطمینان است و مورد تائید مجامع علمی و پزشکی و داروئی قرار گرفته برای استفاده از آن در حد سهمیه ای که سازمان بهداشت جهانی یا هر مرکز تولیدی دیگر برای کشوری نظیر ایران در نظر گرفته اقدام شود و اجازه ندهند همچنان معادله چند مجهولی باقی بماند .