اکنون که دولت دوازدهم به پایان خود نزدیک می‌شود و طرح ایجاد نسخه الکترونیک هنوز در ابتدای راه است ، دو بیمه سلامت و تامین اجتماعی در تلاشند تا نسخه نویسی و بدنبال آن نسخه پیچی الکترونیک را تا پایان سال به سطح قابل قبول و غیر قابل بازگشتی برسانند ولی هر چه به پایان سال نزدیک می‌شویم افق پیش رو تیره تر به نظر میرسد.
از زمان شروع طرح پزشک خانواده روستایی در سال ۱۳۸۴ و بدنبال آن پزشک خانواده شهری در سال ۱۳۹۱ ، لزوم ارائه خدمات بر یک بستر الکترونیک بوضوح قابل مشاهده بوده و اقداماتی نیز در این زمینه صورت گرفته است و اکنون نیز در پایان دولت کنونی شاهد تلاش همه جانبه برای اجرایی نمودن این زیر ساخت هستیم .
متاسفانه زمان طلایی دولتهای ۹ و ۱۰ با درآمد ارزی بیش از ۹۰۰ میلیارد دلار سپری شده و با عدم توجه ویژه در طی این سالها و در تمامی سطوح و عدم تخصیص منابع لازم برای این طرح که بستری لازم جهت اجرای نظام ارجاع و پزشک خانواده می‌باشد ، در این ماه ها شاهد فشار غیر منطقی وزارت بهداشت و بیمه ها جهت اجرایی نمودن آن هستیم .
در شرایطی که منابع ایجاد زیرساختهای این طرح در بخش خصوصی تقریبا ورشکسته کشور فراهم نیست و دولت نیز توان اختصاص اعتبارات با نرخ سود ترجیحی برای این امر را ندارد و نیز نتایج غیر قابل اجتناب این طرح که منجر به افزایش زمان هر ویزیت ، تجمع بیماران و عدم کنترل الزامات بهداشتی در شرایط حاد همه گیری بیماری کووید ۱۹ می‌گردد و همچنین عدم فرهنگ سازی در هر دو سوی ارائه دهندگان و دریافت کنندگان خدمت ، میرود که این طرح نیز به سرنوشت پزشک خانواده و سایر اسلاف خود دچار گردد .
بی شک در اهمیت و لزوم این امر شکی نیست ولی جهت پیشبرد ، گسترش و ممانعت از شکست این طرح در شرایط کنونی ، لزوم کاهش سرعت اجرای طرح و زمانبندی منطقی پیشبرد آن ، ایجاد و ادامه امکان ثبت نسخ الکترونیک و کاغذی بصورت موازی و ثبت الکترونیکی نسخ بصورت برون خطی و تا پایان هر ماه ، امکان ادامه نسخه پیچی و ارائه خدمات پاراکلینیکی توامان الکترونیکی و کاغذی و نیز طرحهای ارتقای پلکانی همراه با فرهنگ سازی و مشوق های اعتباری و اجرایی واقعی و قابل توجه و برگزاری نشستهای مشاوره ای و توضیحی با ارائه دهندگان حقیقی خدمت و سازمانها و تشکلهای حقوقی آنها بسیار ضروری به نظر میرسد .
آنچه مسلم است شتاب کمتر، بهتر از شکست یا اجرای توام با نارضایتی و ایراد طرح بوده و در شرایط سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی و همه گیری کنونی کووید ۱۹ بدور از حکمت و مصلحت به نظر میرسد.
و در آخر یاد این حدیث معروف پیامبر اسلام میافتیم که « لاَ يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ/ "یک مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود.