پنجشنبه، 9 فروردین 1403

به بهانه درگذشت دکتر ایوب اسپندار

آخرین تفنگدار

آخرین تفنگدار
سه‌شنبه هجدهم شهریور، مردی در رشت چشم از جهان فروبست که سالهای سال به عشق ایران و مردم ایران بی هیچ چشمداشتی خدمت کرد.

نویسنده : دکتر حمید اخوین - برگرفته از کانال پزشکان گیل

سه‌شنبه هجدهم شهریور، مردی در رشت چشم از جهان فروبست که سالهای سال به عشق ایران و مردم ایران بی هیچ چشمداشتی خدمت کرد.

پزشک و مدیری شریف با سابقه ای درخشان در عرصه‌های بهداشتی از جمله سابقه همکاری با سازمان بهداشت جهانی (WHO)، صندوق کودکان سازمان ملل (UNICEF) و سازمان ملل (UN).

دانشمندی عالم و عامل به علم و در عین‌حال آگاه به ادب و هنر. مردی که بعد از پنجاه سال خدمت صادقانه به این دیار به شهر خود برگشت و در گمنامی و تنهایی چشم از جهان فروبست.

آخرین نفر از سه تفنگدار بهداشتی بنیانگذار شبکه‌های بهداشت در سراسر کشور که اتفاقا" هر سه نفر گیلانی بودند: دکتر سیروس پیله‌رودی، دکتر کامل شادپور و دکتر ایوب اسپندار. 

در چند سال اخیر توفیق این را داشتم که هرازگاهی در محضر دکتر اسپندار باشم و در لذت خاطراتش سهیم شوم. خاطراتی با گستره‌ای وسیع از تلاش‌هایی سترگ و چشمگیر در پایه‌گذاری شبکه خدمات بهداشتی در ایران و در کنار آن، حضور در محافل ادبی و هنری و سینمایی.

از مدیریتی بسیار جدی در مسیر گسترش خدمات شبکه‌های بهداشتی در سراسر ایران تا کافه نادری و همنشینی‌هایش با شعرایی چون شاملو، آتشی، کسرایی، سپانلو و نیز دوستی و همدمی با هنرمندان بزرگ سینمای ایران، داوودخان رشیدی و جمشیدخان مشایخی و...

دکتر اسپندار، مجموعه‌ای از شرافت حرفه‌ای در کنار عشق به ایران و ایرانی بود. نمونه ای بی‌نظیر از مدیریت بهداشتی که در این ایام کرونایی حتی سایه‌ای از آن در مجموعه وزارت بهداشت دیده نمی‌شود.

افسوس که دلشکسته‌تر از آن بود که به اصرارهایم برای ثبت و ضبط رسمی این خاطرات، پاسخ مثبت بدهد و نداد.

او به عادت مردان بزرگ این دیار در تنهایی و درد چشم از جهان فروبست و من در اندیشه این تکرار وسواس‌گونه چرخ بازیگر در این پهنه جغرافیایی که فرزانگانش را جام درد و محنت می‌بخشد و هر دم پیمانه آنان را از باده درد و اندوه لبریز می‌سازد و در پیش چشمانشان سینه تاریک‌خاطران را فارغ از هر اندوهی، شاد و گشاده می‌گرداند.

شمع وجودش در "۱۷ شهریور ۱۳۱۷" روشن و در" ۱۸ شهریور ۱۳۹۹"خاموش شد.

به پایان راه که می‌رسیم، تمام سالهای زندگی را که به چشم برهم‌زدنی میگذرد چون گذشتن یک روز می‌نگریم. کاش انسان می‌توانست این یک روز را انسانی زندگی کند.

 شایسته است دانشگاه علوم پزشکی گیلان، به پاسداشت نام این سه بزرگوار گیلانی، حداقل نام سه مرکز بهداشت استان را به نام نامی ایشان مزین فرماید.

دکتر امیر صدری امتیاز به خبر :

ارسال نظرات

نام

ایمیل

وب سایت

نظرات شما

هم اکنون هیچ نظری ارسال نشده است. شما می توانید اولین نظردهنده باشد.